Lieve mensen, ik wil gewoon even
een paar dingen van mij afschrijven die mij ontzettend geraakt hebben in de
afgelopen periode.
Zoals de het verhaal en de situatie van een jonge Oost Europese vrouw die
ik al jaren ken en die ooit eens tegen mij zei:
“Als ik begin te praten
dan praat ik wel twee dagen vol en dan kan ik dat alleen maar huilend doen. Ik
wil nu niet praten misschien komt dat ooit. Mijn leven is één grote ramp en
daar sloot ze mee af”.
Regelmatig zwaaide ik naar haar wanneer ik haar
raam passeerde en af en toe maakte we een praatje. Ik zei haar dan wel eens dat
ik heel veel geduld had en bleef wachten op haar. Ze liet dan duidelijk merken
dat ze dat erg waardeerde.
Tijdens de lockdown was ze
regelmatig op ons kantoor en hadden we wat korte gesprekjes. Ze vertelde mij
dat ze graag uit de prostitutie zou willen maar altijd wanneer ze een stap
ondernam blokkeerde ze. Het had haar nog nooit verder gebracht maar alleen maar
heel veel teleurstelling in haar zelf. Het geloof dat haar situatie ooit anders zou kunnen
worden was gaandeweg verdwenen. Wat mij zo raakte was de opmerking dat ze
elke keer weer blokkeerde en er niet meer in geloofde. Ik liet haar dat een paar
dagen later weten en we spraken af om er binnenkort eens voor te gaan zitten. Bid u
mee dat de blokkades bij deze vrouw gaan verdwijnen en dat er geloof is voor een andere toekomst. Ze heeft zoveel te bieden en verdiend beter!
werk mochten per 1 juli is er op een enkele keer na bijna niets meer te verdienen. Klanten proberen af te dingen en zij maakt dan een
aanbieding tegen een goedkopere prijs met meer diensten. De
klant loopt dan gewoon lachend weg. Het gebeurde bij het collegaatje van een
meisje met wie wij in gesprek waren. De jonge dame verdiend nauwelijks het geld
om de huur van haar raam te betalen laat staan de hoge huur van haar appartement. Net als haar zijn steeds meer vrouwen radeloos hoe ze de
eindjes aan elkaar kunnen knopen. Regelmatig is er een vraag naar een lening, want dat wordt door verhuurders van raam of appartement aangeboden. Deze mensen
krijgen hun geld maar de vrouwen raken steeds dieper in de schulden. Dagelijks horen we hoe moe en gestrest ze zijn maar ook van depressieve momenten.
Het is een in-
en intrieste situatie en helaas moeten wij dan ook nog steeds vanuit ons
noodfonds voor een aantal dames bij blijven springen zodat ze in ieder geval hun boodschappen kunnen blijven doen. Vandaar toch nog een keer een dringende oproep voor een bijdrage aan ons noodfonds.
Regelmatig gaan de gesprekken op straat over corona, de gevolgen en de maatregelen. Waar wij en de vrouwen ons over blijven verbazen is dat maatregelen overal gelden, gehandhaafd en soms gecontroleerd worden. Dit ter bescherming van onszelf, anderen en ter voorkoming van verspreiding van het virus. Regelmatig lezen we over een contactonderzoek en sluiting van een horeca gelegenheid. Afstand houden in de horeca, thuis, op straat en mondkapjes in het openbaar vervoer. Wanneer je van de horeca gebruik maakt moet je je naam, telefoonnummer en tijdstip noteren zodat ze je later kunnen benaderen. In de redlight hoeft de klant nergens aan te voldoen, of afstand te houden. Mondkapjes zijn ineens niet nodig en uiteraard zal een klant nooit zijn gegevens achterlaten. Klanten komen overal ter wereld vandaan, komen vaak zonder een coronatest het land binnen, dit geeft aan de dames een zeer onveilig gevoel. Niet werken is geen optie want de vaste lasten lopen gewoon door. Een uitkering is met een hoge huur niet mogelijk, wat moet je dan? Voor deze vrouwen is het bijna verplicht om te werken in een onveilige situatie.
Een week geleden spraken we met haar op straat, 22 jaren oud en ongelofelijk verdrietig. Verdiend werd er niet meer, de schulden liepen op, stress en vermoeidheid speelden een grote rol en onzeker gaf ze aan misschien maar naar haar thuisland te gaan. Deze week maar eens met haar een overzicht van haar situatie gemaakt en binnenkort gaat ze naar haar thuisland. Ik gaf haar het boek van Francine Rivers “Bevrijdende Liefde” in haar eigen taal. Ze zag ook nog een boek waar het onderwerp haar van aansprak en ook dat nam ze mee. Opeens was daar de vraag of we ook een Bijbel voor hadden en gelukkig konden we die ook aan haar geven. Ik heb daar wat ingeschreven en vroeg of ik voor haar mocht bidden. Daar stond ze dan klein, tenger, onzeker en bang naast mij. Onder het bidden sloeg ik mijn arm om haar heen en daar kwamen de tranen. Om voor haar familie en haar kind te zorgen kwam ze naar het westen en uiteindelijk in de prostitutie. Zo jong en dan zo’n verantwoordelijkheid met oplopende schulden. Bijzonder om haar te helpen de juiste keuze te maken onder de omstandigheden.
Nog steeds zijn we druk bezig op veel gebieden. Er is veel onrust over de afgelopen periode wat betreft de uitkeringen, moeten ze wel of niet terug betalen? Veel vrouwen zitten weer achter het raam maar willen graag stoppen! Er is bijna niets te verdienen en tijdens de lockdown waren ze bezig om aan een andere toekomst te werken. Op het kantoor worden de trainingen nog steeds goed bezocht, worden er nog steeds CV’s gemaakt en er wordt gesolliciteerd. Zoals ik al eerder schreef is ons noodfonds al lang op en hebben we de vrouwen moeten ondersteunen vanuit onze reserves. Het is nog steeds nodig voor een aantal vrouwen om ze te helpen de week door te komen.
Wij zijn een ANBI erkende stichting
Geef een reactie