Een paar weken geleden kwam ze binnenlopen, zwaar geïrriteerd en boos op mij. Waarom had ik nog geen ander appartement voor haar gevonden? Ze kwam nu al zo’n drie maanden op kantoor en er was nog niets.
Een pittig gesprek volgde, elke keer wanneer ze op kantoor kwam was ze moe en niet in de juiste stemming om ook maar ergens over na te denken. En als we haar achter het raam ontmoetten dan was dat ook niet het juiste moment. Soms ging ze even naar beneden waar we een gezellige plek hebben om een uurtje op de bank te slapen want het was bij ons zo rustig en vredig.
Daar heb ik ook eens een lange tijd naar de verhalen over haar verleden zitten luisteren. Ze is bezig om dat allemaal op te schrijven, enerzijds om het van zich af te schrijven en misschien komt er wel een boek van.
Gelukkig ken ik haar verhaal en situatie en kan ik begrijpen dat ze zo zwaar geïrriteerd is. Dat zou ik ook zijn wanneer ik een huur had van elke maand € 2.000,00 en een voor gas/water/elektra ook nog eens € 450,00 moet neerleggen. (Ik schreef dit ook al in mijn vorige blog). Haar kamerhuur op de wallen is rond de € 200,00 per nacht, in het weekend is het namelijk duurder. Voor zes avonden is dat € 1.200,00. Alleen al om te slapen en te werken moet ze zo’n € 7.250,00 per maand ophoesten.
Tel daar nog eens de kosten van een boekhouder, levensonderhoud en de ziektekostenverzekering bij op, dan zitten we gauw op de € 7.750,00. Enige tijd geleden werd er ingevoerd dat de handdoeken vanwege de hygiëne door het raamverhuurkantoor verzorgd diende te worden. Dat betekende dat er per gewerkte shift € 10,00 bijkwam. Dat lijkt niet veel maar met zes avonden is dat al gauw een kleine € 240,00 per maand en voor een jaar zo’n kleine € 3.000,00.
In de laatste maanden is dat door haar niet meer te verdienen maar de belasting wil wel geld zien dus is het resultaat negatief aan het einde van de maand. Een andere baan is met deze huur en bijkomende kosten geen optie. Haar opleiding was in haar thuisland nihil door de situatie waarin ze opgroeide dus de kansen op de arbeidsmarkt zijn ook niet groot ook al vanwege het feit dat ze nog geen Nederlands spreekt.
“Iedereen verdient, vermaakt zich en is tevreden want op papier is het allemaal zo goed geregeld. Ik sta toch te lachen daar achter dat raam dus wat is er nou eigenlijk helemaal mis en als ik toch niet meer wil dan stop ik toch gewoon?”
Nog schrijnender werd het toen ze mij vertelde hoe ze zich vernederd voelde door al die duizenden toeristen. Elke nacht maar opletten of je niet gefotografeerd wordt en de afbeelding op internet verschijnt. Koppels, groepen dronken kerels of vrouwen voor je raam die je uitlachen en commentaar op je lichaam hebben. Ze verdient niets aan hen maar zij vermaken zich en haar kans op een klant op die momenten is er niet.
Dan de zogenaamde klanten, hij komt aan haar deur, zegt geïnteresseerd te zijn en komt een paar stappen naar binnen en blijkt dan ineens haar alleen te willen betasten. Anderen proberen voor een paar euro te krijgen wat ze graag willen. Jij doet het toch ook voor je plezier kreeg ze een paar dagen geleden te horen.
Giften ter ondersteuning van het werk kunnen overgemaakt worden naar
 |
|
Foto: Jane Lasonder
|
Geef een reactie