Ik wou alleen mijn moeder helpen zodat ze trots zou zijn op wat ik had gerealiseerd. Maar ik heb niks gerealiseerd het is me alleen gelukt om mezelf kapot te maken.

Luisteren naar haar verhaal.

In de afgelopen jaren heb ik een goed contact met een jonge Roemeense vrouw opgebouwd. Regelmatig luisterde ik naar haar verhaal dat mij elke keer weer ontzettend raakte. Begin december vertrok ze weer naar Roemenië omdat ze het niet meer aankon. We zagen haar in de maanden daarvoor steeds depressiever

worden maar wisten ook dat ze in Roemenië niet verder kon komen om uit haar situatie te geraken. Ik heb gevraagd om haar verhaal op te schrijven en of ik dat mocht delen via mijn blog. Hieronder volgt haar verhaal en daarna zal ik met haar toestemming daar wat aan toevoegen.

Ik ben een vrouw van 30 jaar ik kom uit Oost-Europa. Ik ben veel te vroeg
getrouwd. Ik was 20 jaar. Mijn huwelijk ging na 8 maanden stuk en we gingen
scheiden. Na mijn scheiding heb ik iemand anders leren kennen en ik hoopte nu echte liefde te hebben gevonden maar uiteindelijk bracht het mij
achter de ramen. Ik had meerdere motieven om dit werk te blijven doen voor hem maar
ook voor mijn moeder die kanker had. Mijn moeder was in die tijd in Italië aan
het werk. Ik wilde genoeg geld verdienen om mijn moeder te kunnen helpen zodat ze
terug kon komen naar Roemenië voor haar behandeling en een betere toekomst voor
haar mijzelf. Mijn zogenaamde nieuwe liefde was maar van korte duur. Nadat wij
samen in Nederland waren aangekomen is hij met een maand alweer weggegaan en
kwam ik zogenaamd onder de bescherming van andere mannen, vrienden van hem.
Later begreep ik dat deze mannen voor mij moesten betalen dus ik bleek verkocht
te zijn. En ik ben daar gebleven om geld voor hen te verdienen. Ik was in die
tijd erg bang. Maar ik kon het niet aan en ik wilde mijn lot niet accepteren.
Dit is absoluut niet wat ik wilde. Ik ben gevlucht en het was een moeilijke tijd want ik werd door deze mannen gezocht. Ik weet niet hoe het me is gelukt om te
ontsnappen.

Ketenen moeten verbroken worden

Ik kwam uiteindelijk toch weer achter een raam terecht, maar nu omdat ik
voor mijn gevoel geen andere keus had om te leven en om mijn moeder naar
Roemenië te krijgen en dat is mij uiteindelijk gelukt. Iedere maand stuurde ik haar geld om te leven, voor haar behandeling en de
opvoeding van mijn broertje. Drie jaar lang heb ik geld naar huis gestuurd en in diezelfde tijd heb ik geprobeerd om een huis te laten bouwen zodat ik daar later met mijn moeder kon wonen. Na drie jaar kon ik niet meer. Ik stortte in en ben naar Roemenië
terug gegaan om tot me zelf te komen en na te denken hoe verder te gaan met
mijn leven. Drie jaar had ik hiervoor nodig. In die tijd had ik een normale baan maar daar kon ik maar nauwelijks van rond komen. Daardoor
kon ik mijn huis niet afbouwen. Dus besloot ik om toch weer de prostitutie in
te gaan. Zo gebroken als ik er uit stapte, zo gebroken ging ik er ook weer in. Mijn leven was en bleef uitzichtloos.

Terug in de redlight district kwam ik een bekende man tegen. Hij was
verrast om mij daar te zien. Hij vroeg mij waarom ik weer terug was gekomen en
alles wat ik kon zeggen was: “Dit is het leven”

De attractie zijn van iedereen.

Ik was teleurgesteld
in de persoon die belangrijk voor mij moest zijn en dat was mijn vader. Ik ben
opgegroeid met veel ruzies en geweld. Ik zag mijn moeder heel vaak huilen zo
vaak zelfs dat mijn hart vol raakte van boosheid en ik ging hem haten en
verafschuwde hem. Mijn vader was een gewelddadig man en dit bepaalde de sfeer in ons gezin. Ik hou van mijn familie maar dat beperkt zich tot mijn moeder
en mijn broertje. Wij wonen in dezelfde ruimte maar mijn vader betekent niets
voor mij. Hij was ook een van de redenen om van huis weg te gaan.

De laatste anderhalf jaar in Amsterdam heb ik niets kunnen doen dan alleen
schulden maken. Ik was continue in een depressie om alles wat er met mij
gebeurde. Mijn hele leven wilde ik een weg vinden om mijn schulden te betalen. Ik kwam op het punt dat het me niet meer interesseerde of het huis
afgebouwd werd of om er nog te gaan wonen, alles wat ik wilde was gewoon thuis te
zijn.

In die laatste jaren is mijn leven alleen maar uitzichtlozer en depressiever geworden en was ik dan weer in Holland en dan weer in Roemenië. Het liefst wil ik in Roemenië zijn met mijn moeder in mijn huis. Maar hier in mijn land heb ik weer geen
kans om mijn schulden te betalen.
Ik wou alleen mijn moeder helpen zodat ze
trots op mij zou kunnen zijn op wat ik had gerealiseerd. Maar ik heb niks gerealiseerd het is
me alleen gelukt om mezelf kapot te maken.

Tot zover haar verhaal.

Ik was die man die verrast keek en ontzettend geraakt werd door haar woorden “dit is het leven” temeer omdat haar gezicht en lichaamstaal haar woorden zo versterkten.

In de periode daarop spraken we regelmatig met elkaar op ons kantoor of op een rustige plek met een kop koffie erbij. Op een gegeven moment werden onze gesprekken minder omdat ze het allemaal niet meer aan kon. Op straat sprak ik haar niet meer aan en groette ik haar alleen omdat het voor haar moeilijk was mij te zien. Via whatsapp onderhielden we wel contact met elkaar zoals we dat al jaren deden.

Ik luisterde naar hoe ze vertelde dat ze een keer te laat thuis kwam. 16 jaar was ze toen. Haar vader heeft haar ten aanschouwen van haar vrienden en buren ontzettend vernederd door haar op straat helemaal in elkaar te slaan. Ze heeft die avond dan ook tegen hem gezegd dat hij haar nooit meer aan mocht raken anders zou ze hem vermoorden. Grote woorden voor een teenager maar nu 13 jaar later was diezelfde haat, boosheid en teleurstelling daar nog steeds. Ze heeft haar spullen gepakt en is bij de eerste de beste vriend ingetrokken met alle gevolgen die haar verdere leven gingen bepalen. Ze verbleef op verschillende plekken en steeds bij andere mensen. De ene teleurstelling na de andere.

Haar vertrouwen in mij begint steeds meer te groeien

en dat wil heel wat zeggen want ze vertrouwde

alleen haar moeder en haar vriendin.

Een teenager droomde ervan om te studeren, een gezinnetje te hebben en een gewoon normaal gelukkig leven te hebben. Nu is ze een jonge vrouw beschadigd door het leven. Dromen kan en wil ze niet meer. Met elk gesprek raakt ze mij weer. Soms kan ik haar fluisterende stem nauwelijks horen.

Er zijn wel een paar mogelijke oplossingen voor ander werk maar de vraag was of ze dat in haar omstandigheden wel aan kon. En in Roemenië verdient ze te weinig om van te kunnen leven en een schuld van nu €14.000,00 af te betalen. Geen schuld hier bij de belastingen of de ziektekosten- verzekeraar daar heeft ze wel voor gezorgd maar bij haar broer en een goede vriendin. Die vragen niet direct hun geld terug maar het drukt ontzettend op haar temeer omdat haar vriendin het geld nu zelf heel hard nodig heeft.

Daarom belde ze mij op omdat ze weer terug wilde komen om het toch weer te proberen in de prostitutie. Ze wist niet hoe verder en eerlijk gezegd had ik ook niet een echt antwoord. Uiteindelijk heb ik haar gevraagd om iets van haar leven te delen zodat ik dat weer met u en jou kon delen. Ik ben bezig om te kijken of ik een geschikte werkplek voor haar kan vinden en natuurlijk geschikte en goedkope woonruimte. Maar al zou mij dat lukken dan wordt het nog steeds een lang proces.

Deze blog komt op een 8000 adressen en ik zat te denken als iedereen nou eens € 2,00 overmaakt dan is zij uit de problemen en kan ze zelfs als ze er aan toe is beginnen met een kappersopleiding. “Gek gedacht” kwam gelijk in mij op maar wel mogelijk. Dus dan toch maar de vraag of u / jij een bedrag wil overmaken. Of misschien een collecte kan aanvragen in uw kerk of gemeente.

Uw gift voor haar is een investering in haar toekomst

en uw bijdrage kan overgemaakt worden

ovv “investering in haar toekomst”