In de afgelopen dagen heb ik bij diverse gelegenheden vrouwen gesproken die mede door ons nu uit de prostitutie zijn. Eén van hen was vanuit Hongarije een week lang te gast bij een teamlid van ons. Het was goed haar weer te spreken en nu niet alleen via mail of korte berichtjes. Begin van dit jaar ging ze terug naar haar land en na een moeilijke start heeft ze nu een baan en een diploma. Helaas schijnt de baan binnenkort al weer te vervallen maar het is ongelofelijk hoe positief en krachtig ze hieronder is. Echt een groot verschil met de persoon die we ruim een jaar geleden leerden kennen. Ze vertrouwt op God, Hij liet haar niet in de steek in de afgelopen periode en zal ook met haar zijn in de toekomst.
Tweede kerstdag sprak ik nog een vrouw die ruim vier jaar geleden stopte. Vanwege de taalproblemen konden we in de tijd dat ze werkte bijna niet communiceren en ook werd ze gecontroleerd door haar pooier. Toch had ze dit minimale contact ervaren als dat ze nu vrienden had. Ze was niet alleen. Het gaat echt ontzettend goed met haar. Dit hadden we als mensen niet kunnen bedenken. Ze is God dan ook zo ontzettend dankbaar dat Hij haar en onze gebeden verhoorde.
Natuurlijk waren er ook moeilijke momenten; een vrouw die zo’n vijf jaar geleden stopte is ineens weg terwijl hier alles financieel doorloopt. Huur en ziektekostenverzekering. Haar zoon zegt dat het goed met haar gaat maar de schulden lopen wel weer op. Onbegrijpelijk voor ons waar ze is en hoe het met haar gaat.
Twee andere vrouwen die om het leven kwamen. Een Poolse vrouw pleegde zelfmoord net voor de zomer in Polen. En een Bulgaarse vrouw werd op afschuwelijke wijze vermoord hier in Amsterdam. Altijd wanneer we langs kwamen vertelde ze ons dat het zo goed ging.
Meerdere en met name jonge Oost Europese meisjes die van de één op de andere dag verdwijnen. Dat is altijd weer zo moeilijk te aanvaarden voor ons. Ook had ik dit jaar voor het eerst intensief contact met minderjarige Hollandse meisjes. Vaak gaande van de ene instelling naar de andere, telkens weer andere verantwoordelijken en onderhand zitten de loverboys achter ze aan.
In Roemenië komen gave projecten en trajecten langzaam aan tot stand. Zeven jonge meiden kunnen nu hun eigen inkomen verdienen en studeren onderhand. Samen met ons willen ze een signaal naar hun omgeving afgeven over wat er met de Roemeense meiden gebeurt hier in het westen. Preventiewerk van binnenuit begint op gang te komen.
Waar wij eerst niet geaccepteerd werden door organisaties om ons heen omdat wij betrokken zijn in het leven van een cliënt wat niet professioneel zou zijn, zagen wij dit jaar dat we juist daarom benaderd werden en men de toegevoegde waarde van relatie zag. We zien dan ook uit naar het komende jaar om meer en meer samen te werken. #schouderaanschouder
.jpg)
Wanneer ik persoonlijk naar 2013 terugkijk dan was het toch wel een beetje een moeizaam jaar. Als stichting zijn we erg gegroeid en is er veel tot stand gekomen in de afgelopen jaren. Wat er dan gaat ontstaan is een situatie waarin iedereen naar jou gaat kijken en je als manager gaat zien. En dat is precies wat ik niet wil en ook niet kan. Ik ben een mensen mens en ben graag op straat of met een kop koffie ergens in gesprek met de meiden. Ook in Oost Europa kan ik goed tot mijn recht komen. Zo ook in Holland waar ik veel mag spreken om de visie te vertolken en een spreekbuis te zijn van de prostituees.
Het afgelopen jaar ben ik veel in gesprek geweest met organisatiedeskundige Leonard Elkerbout en ik hoop dan ook dat deze gesprekken in 2014 hun vruchten gaan afwerpen zodat ik mij weer meer kan richten op mijn eigen roeping en dat anderen datgene op gaan pakken waar hun talenten liggen.
Geef een reactie