Een vier weken terug twitterde ik vanuit Antwerpen; Ze is 22 maar ik zit hier gewoon met een kind te praten. Het was gewoonweg vertederend. Klein en tenger en echt ook in haar spreken en emotie als een kind. Ze nodigde ons uit om binnen te komen en op een kinderlijke wijze noemde ze mij steeds maar Papa. Ik moest naast haar zitten terwijl ze maar door ratelde. Op haar veertiende is ze getrouwd en toen ze zeventien was werd haar kindje geboren. Haar man was betrokken bij een overval om aan geld te komen voor zijn gezin en verdween in de gevangenis. Vanaf dat moment was het allemaal extra moeilijk voor haar om voor haar kindje en haar zelf te kunnen zorgen. Al gauw was daar iemand die haar wist te vertellen dat ze in het westen makkelijk een goed salaris kon verdienen. Dit hield natuurlijk in dat ze in de prostitutie terecht kwam.
In al die tijd werd ze nooit door haar pooier mishandeld, wel was ze altijd al haar geld aan hem kwijt. Ruim vier weken terug net voor dat wij haar voor het eerst spraken kwam haar man vrij en vroeg haar om terug naar Roemenië te komen. Vanaf dat moment kwamen de problemen met haar pooier. Tijdens ons gesprek was ze zo open maar nadat ze een paar keer gebeld werd zonder op te nemen draaide ze per direct om en zei dat ze een keer langs op het kantoor wilde komen. Dit horen we natuurlijk vaker en in de regel komt de dame niet. Maar twee dagen later stond ze daar met als enige bezittingen twee telefoons met oplader en een extra T-shirt. Dat was alles wat ze had overgehouden na haar prostitutie periode. Een ticket naar haar geboortestreek was snel geregeld een paar nachten bij een medewerkster en daar ging ze. Ze had nog graag een knuffel opgehaald die ze in haar werkkamertje had laten liggen maar dat leek ons niet zo verstandig en waarschijnlijk was die al weg gegooid. Ook liep haar pooier haar te zoeken maar wel weer vertederend dat ze zo aan die knuffel gehecht was.
Deze week vernamen we dat een Bulgaarse prostituee waarschijnlijk om het leven gebracht is. Het politieonderzoek is nog niet afgerond maar het zou kunnen zijn dat ze om het leven gebracht is, met benzine overgoten en in brand gestoken is. Lieve mensen de meisjes van plezier bestaan niet het leven is voor hen hard en eenzaam. Dagelijks worden wij geconfronteerd met hun verhalen en willen wij graag naast hun staan om schouder aan schouder hen te helpen een ander leven op te bouwen en hun verleden te verwerken.
Graag nodig ik u of jou uit om ook uw schouder te geven door met ons mee te bidden voor deze vrouwen of door ons financieel te ondersteunen.
De volgende blog ontvangt u weer uit Roemenië.
Een hartelijke groet,
Frits
www.fritsrouvoet.nl
06 54985459
giro NL53 INGB 0004 1039 12
tnv STICHTING BLOOD-N-FIRE
(Wij zijn een ANBI erkende stichting)
Geef een reactie