Cultuurshock

Graag laat ik jullie het reisverslag lezen van Tanja en Judith die net terug zijn uit Hongarije. Het geeft zo goed beeld van de omstandigheden van de vrouwen uit Oost Europa die wij tegenkomen achter hun raam in onze prostitutiegebieden. Volgende week zal ik weer naar Roemenië vertrekken om daar voorlichting te geven aan een groot aantal leiders van kerken, scholen en overheid. Ze weten dat er een probleem is maar hebben geen idee van de omvang en de grote schaal waarop dit gebeurd.
Daar zit ik dan.. mijn cultuurshock te verwerken. Terug uit
Hongarije, in mijn liberale Nederland, waar prostitutie legaal is, mensenhandel
floreert en een aanzienlijk deel van de bevolking seksverslaafd is.
Ondertussen is me wel duidelijk dat de prostitutie wordt
gereduceerd tot een beroepsgroep van minimale omvang als er geen vrouwen worden
aangeleverd via mensenhandel..
Graag wil ik jullie via deze nieuwsbrief op de hoogte
stellen van de ervaringen van afgelopen week.
Woensdag 22 mei:
In Márokpapi op een Roma-school voorlichting gegeven over
mensenhandel. Onze Hongaarse vrienden Laszlo & Angela gingen met ons mee
naar deze school die door de regering en de kerk wordt gefinancierd. De
leerlingen komen uit extreem arme Roma-families. Om een indruk te geven: in
sommige gevallen is er één bed waar de hele familie om toerbeurt in moet
slapen. Geen meubels, geen eetgerei, en sommigen hebben in het weekend niets te
eten. Op school krijgen de leerlingen een maaltijd, voor sommigen is dit de
reden dat ze naar school gaan. Omdat deze groep zo enorm kansarm is wat betreft
toekomstperspectieven, vormt zij een risicogroep als het om prostitutie gaat.
We hebben een interactieve les verzorgd, met een soort spel,
filmfragmenten en preventieve informatie over hoe veel meiden in de prostitutie
terecht komen, en hoe zij vervolgens vrijwel niet meer uit het web van
mensenhandelaars kunnen ontsnappen. De les had impact, het was doodstil… We
hebben hen verteld hoe waardevol ze zijn. Het is niet de armoede en ook niet
hun zigeuner-zijn, dat hen inferieur maakt. We hebben geprobeerd hen te laten beseffen
hoe waardevol ze zijn en hoe zij het waard zijn te bouwen aan een goede
toekomst. Hoe? Dat is het wrange, de perspectieven zijn zo klein… Voor ons
ligt hier een uitdaging in hen te investeren. Het is tenslotte ons land waar
velen van hen uitgebuit worden, het zijn ónze mannen die van hen misbruik maken
en het is ónze westerse porno industrie die goud geld verdient aan deze meiden.
Donderdag 23 mei
Anderhalf uur rijden was het 
naar Abaűjkér. De kennismaking met de Hongaarse infrastructuur was niet
bepaald zachtzinnig, een rollercoaster is er niets bij… De school die we
bezochten is een soort van beroepsopleiding voor Roma-jongeren, die zij na hun
middelbare school volgen. Ook deze leerlingen leven in uiterste armoede,
jaarlijks starten er helaas diverse meisjes na deze school, ondanks hun
opleiding, met werken als straatprostituee. Vele van deze Roma-meisjes zijn al
op jonge leeftijd verkracht. Zij hebben daardoor zo’n negatief beeld van
zichzelf dat de stap naar de prostitutie klein is. Hun redenering is: ik ben nu
toch al zo vies, het maakt niet meer uit.
Wat ook opvalt is dat de klassen meer jongens dan meisjes
bevatten. Reden is dat vele meisjes van deze leeftijd (17-19 jaar) al moeder
zijn en thuis zijn met één of meerdere kinderen.
Beide groepen luisterden aandachtig en realiseerden na de
lessen dat er geen enkele vrijwilligheid bestaat in het geval van mensenhandel,
en dat meisjes niets ontvangen van het geld dat ze in de prostitutie verdienen.
Alles gaat linea recta naar de pooier c.q. mensenhandelaars.
Na de les fluisterde een meisje van 16 dat ze met ons wilde
praten. Ze vertelde hoe ze geen ouders heeft, tot haar 3e in een kindertehuis
heeft gewoond, daarna in een pleeggezin terechtkwam waarvan de vader haar
voortdurend verkracht en de moeder haar slaat. Gisteren was ze gevlucht. Blauwe
plekken in haar gezicht. Nu is ze is een soort opvang, maar ook daar is ze al
weer in elkaar gemept. Ze vertelde hoe ze zo graag een moeder zou willen
hebben. Ik hield haar, terwijl ze sprak, in mijn armen en wiegde haar. We
hebben haar getroost, bemoedigd en haar overgedragen aan de zorgen van pastor
Laszlo en zijn vrouw Angela. Uiteindelijk brak er een lachje door…
Vrijdag 24 mei
Gisteren waren we laat thuis na een enerverende dag waarop
we twee uit de prostitutie gestapte vrouwen hebben bezocht. ’s Morgens
ontmoetten we een Roma-vrouw en haar vriend. We zijn bij beide families
geweest. Zij leven in hartverscheurende omstandigheden: drie generaties in één
huis, ouders ziek (depressief en schizofreen), geen wc maar een poepgat ergens
buiten, één bed voor de hele familie. Er wordt af en toe wat geld verdiend in
de tabaksindustrie. Daar kunnen ze dan wat eten voor kopen. We hebben wat
boodschappen gedaan met de vrouw en medicijnen gekocht. Ze heeft nl. kanker, maar
geen geld voor medicatie. In het ziekenhuis wordt ze niet behandeld omdat ze
geen geld heeft. Vele artsen behandelen patiënten alleen als ze er zwart geld
voor krijgen, omdat het salaris laag is.
De ontmoeting ’s middags was hartverwarmend. Deze vrouw
heeft werk gevonden als hovenier en ziet er blakend van gezondheid uit, vanwege
het werk in de buitenlucht. Dit levert echter weinig geld op, en haar familie
heeft haar verstoten en haar kinderen afgepakt en opgestookt dat ze geen goede
moeder is omdat ze niet genoeg geld verdiend. Ze is letterlijk op straat gezet
met de woorden: ga terug in de prostitutie. Een lieve oudere vrouw heeft zich
over haar ontfermd, bij haar woont ze nu.
In Hongarije is het zo dat je kinderen worden ontnomen als
je geen eigen huis hebt. Dat is de reden dat beide vrouwen graag willen werken
om een huisje te kopen en weer zelf voor hun kinderen kunnen zorgen.
Zondag 26 mei
Vanmiddag met de Iklody’s naar Mándok geweest. op twee
verschillende adressen een soort van kerkdienst gehouden. Deze Roma’s bezitten
vrijwel niets maar zijn toch dapper en helpen elkaar zoveel mogelijk.
Als Nederlandse gasten kregen wij de eer om het één en ander
te delen. We hebben verteld over het doel van onze reis, nl. voornamelijk het
voorlichten van scholieren over mensenhandel. Het was geen onbekend verhaal
voor deze mensen. Veel vrouwen en meisjes uit hun omgeving verdwijnen naar een
West-Europees land om in de prostitutie te werken. Wat moet je anders als je
geen werk hebt en toch je kinderen te eten wilt geven?
We hebben verteld over de Hongaarse Roma vrouwen die we
ontmoeten in Amsterdam, en hoe hun situatie is. Dat zij vrijwel niet overhouden
van het geld dat ze verdienen omdat de pooier alles opeist. We vertellen hoe de
meeste vrouwen totaal gebroken zijn en uitgeput. Hoe zij ’s nachts niet durven
te slapen omdat ze, als ze hun ogen sluiten, alle gezichten van de klanten
langs zien komen. We vertellen over de vrouwen die baarmoederhalskanker hebben
gekregen vanwege dit werk. Over zwangerschappen die ontstaan omdat ze gedwongen
onveilige seks moeten hebben, en die ze ook weer gedwongen moeten afbreken.
We hebben hen verteld van hoeveel waarde zij zijn,
onbetaalbaar. Waarom? Omdat God hen heeft gemaakt, hen de adem heeft gegeven.
Hij heeft hen betaald met het bloed van Jezus, hoe zouden ze zichzelf dan voor
een paar tientjes verkopen? Het mooie was dat de ze boodschap werkelijk binnen
lieten komen, ze weten het ten diepste dat ze zoveel waard zijn! Het was goed
hen daarin te bemoedigen.
Maandag 27 mei
De laatste dag in Hongarije! Al vroeg naar Nyíregyháza
vertrokken, waar we eerst een stapel bijbels en boeken hebben gekocht voor de
Hongaarse vrouwen in Amsterdam. Die waren nl. op en de vrouwen hebben er grote
behoefte aan.
Hierna hebben we een gastcollege gegeven aan de
eindexamenkandidaten van de middelbare school, een grote groep van ruim 100
jongeren. Apart: op iedere school waar we geweest zijn, oké deze, denken de
tieners dat prostitutie een makkelijke manier is om geld te verdienen. Nadat we
de documentaire hebben laten zien waarin 2 Hongaarse ex-prostituees hun verhaal
doen, is het muisstil. De schoolleiding wil contact met ons houden en wil graag
dat we jaarlijks deze voorlichting komen geven voor hun schoolverlaters.
De brief is wat langer dan gebruikelijk, maar omdat velen
van jullie meeleven en ons steunen, willen we jullie deze ervaringen niet
onthouden.
Graag wil ik jullie bedanken voor alle support en
belangstelling,  in welke vorm dan ook!
Willen we uit de kosten komen, dan is er nog zo’n €200
nodig. Heeft dit verhaal u geraakt en wilt u een gift doen, dan kan dat op
rekeningnummer ING 4103912 t.n.v. STICHTING BLOOD-N-FIRE o.v.v. Hongarije. Uw gift is
aftrekbaar van de belasting.
Hartelijke groet
Tanja, Judith en Frits



Geplaatst

in

door

Tags:

Reacties

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *