Ik ben er dagelijks maar jullie ook

Een paar dagen geleden schreef ik over een jong Roemeens meisje dat tegen haar zin in meegenomen werd uit haar kamertje waar ze werkte als prostituee. ( zie mijn vorige blogs ) Vandaag zat ik te denken hoe zou haar kerst er uitzien. Ver van haar familie en zoontje, in weer een andere omgeving waar je niemand kent. Op een matras in een kale ruimte met één of meerdere kerels die op jou moeten letten. Niet naar buiten kunnend om even een frisse neus te halen.

Regelmatig komen we dit tegen dat jonge meiden zomaar ineens weg zijn. Weken of maanden lang staan ze daar en dan staan er zomaar weer andere vrouwen in het raam. Voor zo’n meisje doet dan niemand meer iets. Omdat prostitutie legaal is en als papieren in orde zijn is er ondanks dat er duidelijke aanwijzingen zijn voor mensenhandel weinig te doen. Voor deze Roemeense dame hebben we de moed nog niet opgegeven en zijn we nog volop bezig. Ik hoop u daar in de komende tijd van op de hoogte houden.

In het afgelopen jaar mochten we weer contact maken met vele vrouwen die in de redlight achter het raam moeten werken. Sommigen van hen mochten en konden wij helpen er uit te komen en een nieuw bestaan op te bouwen. Dagelijks lopen er teams op straat, meerdere avonden is er een activiteit in ons kantoor en ook zijn we regelmatig op een zondag op een boerderij voor een creatieve dag met een heerlijke maaltijd. Zoals een vrouw eens omschreef; jullie zijn onderhand deel van mijn leven geworden. Ik ben er dagelijks maar jullie ook.

Een moeder werd herenigd met haar dochter en een andere vrouw hoefde geen abortus te laten plegen maar kon bevallen van een gezonde zoon. Voor een aantal vrouwen hebben we met succes ander werk gevonden.

In Mercy Place hebben we de mogelijkheid om vrouwen op te vangen wanneer er geen andere mogelijkheid is voor ze. Nederlandse taalles, zoeken naar werk en uiteindelijk een eigen woonplek is iets wat we samen met de dames doen. Voor het eerst dit jaar moesten we helaas meemaken dat drie vrouwen terug gingen naar de prostitutie. Een positief puntje hierin is dat de relatie nog steeds bijzonder goed is.

Bijna vijf jaar geleden ontstond het lopen langs de ramen spontaan toen ik werd benaderd door een Russisch en Oekraïens sprak. Ze wilde graag naar vrouwen toe die deze talen spraken en vroeg of ik organisaties wist of kerken met wie zij mee kon. Ik heb ze allemaal voor haar gebeld maar geen van allen zag dat zitten. Mijn eigen vrouw zei mij toe; ik denk dat jij met haar mee moet gaan. En hoe wij toen begonnen is nog precies zoals we nu werken. Ons uitstrekkend als mens naar die ander.

Door de vrouwen werden we geaccepteerd maar de organisaties om ons heen hadden toch wel moeite met ons. Voor de Christelijke organisaties was het onaanvaardbaar dat ik als man langs de prostituees ging en voor de professionele organisaties waren wij niet professioneel genoeg omdat wij betrokken waren in het leven van een cliënt en dat kon niet. Ook nemen wij meer tijd voor de vrouwen per week dan een uurtje maatschappelijk werk. Relatie is een sleutelwoord voor ons werk. Gezellig samen lunchen en verjaardagen vieren horen daarbij. Ook nemen wij een duidelijk standpunt in tegen de politieke stroom in; schone prostitutie bestaat niet. Iedere vrouw die daar staat heeft een aanleiding waarom ze daar is terecht gekomen. Voor geen één van hen was het haar droom om maar eens de prostitutie in te gaan en zich door honderden voorbijgangers te laten bekijken en te laten bespotten. Laat staan dat het je droom is om sex te hebben met allerlei kerels zonder dat er ook maar iets van interesse en echte liefde voor elkaar is.

Het afgelopen jaar was een jaar met vele mooie en emotionele momenten. Er is veel reden tot dankbaarheid. Veel mochten we met elkaar tot stand brengen. Op straat, kantoor en in Mercy Place mochten we samen met velen van u onze schouder aanbieden aan hen die dat nodig hadden in de redlight van Amsterdam en Antwerpen. Wij zijn dankbaar voor de vele bemoedigingen via Twitter, Facebook, email of telefonisch. Ook zijn we dankbaar voor het groeiend aantal mensen dat biddend achter ons is gaan staan. Ook is het bemoedigend om te zien dat de giften dit jaar dermate zijn toegenomen dat we alle activiteiten gewoon konden bekostigen. Lieve mensen echt ontzettend bedankt.

Nog even een persoonlijk.

Persoonlijk ontvang ik geen salaris maar leef van giften en in de afgelopen jaren kon ik daar op een redelijk normale wijze van rondkomen. Diverse vrienden en lezers ondersteunen mij daar al geruime tijd zeer trouw in. Het is werkelijk bijzonder dat zij mij de gelegenheid geven dit werk te mogen doen. Ook via deze blog wil ik hen hier ontzettend voor bedanken. Door omstandigheden ben ik sinds eind september een flinke hap van deze ondersteuning kwijt. Lieve mensen, ik wil u of jou vragen om er eens over na te denken of u wellicht mij het komende jaar met een maandelijkse gift kunt en wilt ondersteunen. Wanneer u daar meer informatie over wil dan kunt u mij bellen op 06 54985459 of mailen via frits@fritsrouvoet.nl