Een kwart van je leven verslaafd, maar nu niet meer.

Net een gesprek gehad met een man van 47 jaar. Ik had al een jaar of wat niets meer van hem gehoord. En ineens heb je hem dan aan de telefoon.

Hoe ik hem mij herinnerde was als een lange en broodmagere kerel. Meer dan 20 jaar verslaafd aan cocaine, heroine en allerlei andere drugs. Regelmatig kwam hij bij me langs voor een gesprek, een kopje koffie en een broodje. Zijn gezicht was zo ontzettend ingevallen en hier en daar zaten er nog wat tanden in zijn mond. Wanneer ik hem op straat zag dan was hij bezig om de afvalbakken te doorzoeken naar wat eetbaars en zocht naar wat flessen waar statiegeld op zat zodat hij wat kon kopen. Het was altijd even slikken wanneer hij dicht bij je zat; zoals zovelen die op straat leven stonk hij ontzettend. Altijd was hij wel wat ziek of had hij zwerende wonden. Lichamelijk was hij echt een wrak. Hij was het leven op straat zo ontzettend zat maar kon maar niet van de drugs afblijven. Hij fantaseerde altijd over een eigen kamer en een leven zonder drugs.

Nadat ik lange tijd niets meer van hem vernam hoopte ik dat hij in een andere plaats zat maar tevens was ik toch ook wel bang dat hij misschien wel eens niet zou kunnen leven. En dan ineens heb je hem op zondagochtend vroeg aan de lijn. Hij was al enige tijd clean, kon wanneer hem drugs aangeboden werden dit resoluut afslaan. Zijn eigen kamer had hij, met een vogel en hij was druk met schilderen. Lichamelijk was hij lekker aangekomen. Het ging gewoon heel goed met hem. Binnenkort hoop ik hem te ontmoeten om eens lekker even bij te praten. Ik ben zo blij dat hij en ik die relatie met elkaar hebben dat na een aantal jaren hij me nog niet vergeten was en mij belde om te vertellen dat het goed met hem ging. Want ondanks dat ik hem niet meer zag was ook ik hem nog niet vergeten.

Toen hij ronde 18 was vond een hulpverlener dat het beter was dat hij zelfstandig ging wonen. Ondanks protesten werd dat doorgezet en in korte tijd had hij de verkeerde de verkeerde vrienden en was hij verslaafd. 30 jaar later kan hij pas weer zijn leven oppakken. Jarenlang kreeg hij het stempel verslaafde op zich gedrukt en ontliepen mensen hem. Het is nooit zijn droom geweest om als verslaafde door het leven te gaan en op straat te moeten leven. Het was zijn situatie.

Hij is nu terecht trots op zichzelf en ik ben trots op hem.

Hartelijke groet,

Frits

frits@fritsrouvoet.nl
www.fritsrouvoet.nl
+31654985459