Net terug van de wallen, daar was het ontzettend druk met voornamelijk Engelse voetbal supporters. Veel vrouwen waren maar niet gekomen en anderen gingen eerder weg. Veel bier, geschreeuw, je zal het maar voor je raam hebben. Toen we net weg waren hoorde we van één van de meisjes dat de politie in had moeten grijpen. Het moet echt wel beangstigend zijn om daar te moeten staan, wachtend op een klant en dan komt er half dronken kerel bij je.
Anderhalve week geleden ontmoette ik voor het eerst twee Spaanstalige vrouwen. Ze wenkte ons en we probeerde wat woorden te wisselen. Ze waren nog maar net vanuit Spanje twee weken hier. Toen ze begrepen dat wij christenen waren wilde ze dat we voor hen baden. We nodigde hen uit eens op ons kantoor langs te komen en twee dagen later stonden ze daar ineens. Ik zat juist op dat moment met een Dominicaanse voorganger te spreken, dus die kon gelijk voor ons vertalen. Samen met iemand van maatschappelijk werk en hen hadden we een goed gesprek en konden we wat overzicht krijgen over hun situatie. Ze gaven aan dat ze graag wilde stoppen want dat dit werk niets voor hen was. Het geld dat ze hier dachten te verdienen was er niet en de kosten waren een stuk hoger dan hun inkomsten. We vertelde na de inventarisatie dat het heel moeilijk voor hen zou zijn om rond te kunnen gaan komen maar dat we samen met hen wilde zoeken naar mogelijkheden. Bij een vriendin konden ze nog even gratis overnachten en wij kunnen wekelijks helpen met een voedselpakket.
Vandaag waren ze weer even op ons kantoor en brachten ze wat papieren en verstuurde weer wat mailtjes. Het zal niet makkelijk zijn maar ze zijn vast besloten om door te zetten. Bidt u mee voor ze en dat we snel een passende baan voor ze kunnen vinden.
Ook deze vrouwen zijn hier niet om dat het zo geweldig is om achter een raam te staan en bekeken te worden door allerlei kerels. Ze zijn hier om voor hun kinderen wat geld bij elkaar te verdienen zodat ze kunnen wonen, eten en hun school af kunnen maken. Het is geen mensenhandel maar ook zij zitten hier gedwongen! Gedwongen door hun financiële situatie. Twee vrouwen, al jaren vriendinnen, ik schat ze rond de 50 jaar. Nooit hadden ze gedacht deze stap te moeten maken. Respect voor deze vrouwen om na twee weken ook de stap te maken en te willen stoppen in een vreemd land en de hulp van vreemden te aanvaarden.
Eeg hartelijke groet,
Frits Rouvoet.
frits@fritsrouvoet.nl
Geef een reactie