Donderdag 29 september was ik heel druk in het kantoor met het
beantwoorden van mail en telefoontjes. Ik liep al achter met van alles
omdat prostituees zo maar even binnen kunnen lopen en mee kunnen lunchen
of een kopje koffie of thee komen drinken. Ze kunnen even hun verhaal
kwijt zodat ze weer wat lichter ons kantoor verlaten. Dat is wat we
willen, schouder aan schouder en relaties bouwen maar andere dingen
blijven dan liggen.
Maar goed, zo vanuit het niets met nog heel
veel te doen, vroeg ik Uzonka onze Hongaarse medewerkster: “Ga je mee
even de straat op?” Na korte tijd stonden we bij een jonge Hongaarse
prostituee voor de deur. We kennen elkaar al een tijdje en groeten
elkaar vriendelijk en wisselen dan een paar woorden. Deze dag vertelde
zij mij dat ze twee dagen geleden jarig was geweest en ik zei: “Wat
jammer! Nu heb ik geen cadeautje.” Ik vroeg haar of ik voor haar nieuwe
levensjaar mocht bidden, net als dat ik voor vrienden en familie doe. De
deur ging gelijk volledig open en wij naar binnen, gordijntje dicht en
daar stond ze afwachtend.
Op mijn vraag wat ze graag zou willen
dat God deed voor haar zei ze gelijk dat ze herenigd wilde worden met
haar drie kinderen. De vader zit in de gevangenis en net voordat hij
vrij zou komen misdroeg hij zich zo in de gevangenis dat er nog een paar
jaar bij kwam. Ze kan en wil niet meer op hem wachten en vindt dat hij
hiermee ook geen goede vader is voor hun kinderen. De ene ouder in de
gevangenis en de ander heeft geen geld dus een jeugdinstantie heeft de
kinderen bij haar weggehaald. Dit deed haar zo ontzettend pijn en ze was
ook zo gefrustreerd. Kinderen weg en jij als prostituee in een vreemd
land. Weg je eigenwaarde, een leven vol schaamte zodat je niet eens in
een spiegel durft te kijken zonder nachtmerries te krijgen. Zo walgt ze
van zichzelf en het werk dat ze moet doen omdat alle andere wegen
gesloten waren.
Toen we samen baden dat ze volgend jaar 27
september 2012 samen met haar kinderen haar verjaardag zou kunnen vieren
liepen de tranen over haar wangen. We spraken over het feit dat ze nu
niet meer alleen stond maar dat we samen gingen zoeken naar nieuwe
wegen, ander werk en hereniging met haar kinderen. Er viel een last van
haar af en ze zat daar echt te stralen. Ik vertelde haar dat ze
regelmatig in de spiegel tegen zichzelf moest zeggen dat ze een
fantastisch mens was en een goede moeder. Samen deden we het voor de
eerste keer aarzelend naar zichzelf kijkend en nog wat stamelend mijn
woorden herhalend. We vonden het moeilijk om weg te gaan na bijna een
uur daar in dat kleine en benauwde hokje. Bijna was ze gelijk met ons
mee gegaan om haar verjaardag nog even op een terrasje te vieren.
De
volgende dag zijn we nog even terug geweest. Ze rukte de deur open en
trok ons naar binnen, sloot de gordijnen en viel mij huilend om mijn
hals. Zo blij was ze ons te zien. Na de vorige avond tegen haar eigen
spiegelbeeld mijn woorden weer herhaald te hebben had ze echt een rust
ervaren. Wel een onrustige nacht maar dat kwam ook door de vele
indrukken van die dag. Ik had een sculptuur van een adelaar voor haar
gekocht. Dit bleek precies haar lievelingsdier te zijn en ik vertelde
haar dat er een moment is in het leven van de adelaar dat zijn veren
uitvallen en hij zich verder kaal plukt. Hij eet niet meer en zijn
scherpe snavel brokkelt af. Hij trekt zich terug in een grot hoog in de
bergen om naar de mens gesproken dood te gaan. Maar dan is er een moment
wat menselijker wijs niet te verklaren is: het leven komt terug in deze
vogel. Zijn veren en snavel groeien, hij krijgt er zelfs veren bij op
plaatsen waar hij ze voor die tijd niet had. Hij begint weer te eten en
is weer die machtige en prachtige adelaar. Door deze extra veren is hij
in staat in de hoogste atmosfeer te vliegen waar geen enkel ander levend
wezen kan komen. Wanneer we nu in de Bijbel kijken dat God schrijft dat
God ons wil verjongen als een arend en dat Hij ons als op
arendsvleugelen wil dragen, dan is het een ongelofelijk mooi beeld wat
ik deze jonge vrouw die vrijdagmiddag zo even mocht brengen. Ze stond
roerloos te luisteren met het adelaarsbeeld tegen zich aangedrukt. Na
deze bijzondere ontmoetingen hebben we in het weekend een paar Sms’jes
heen en weer gezonden. Vandaag weer verder gepraat en nog veel meer
gehoord. Langzaamaan begint het leven in haar terug te komen, ze neemt
mijn woorden tot zich en stapje voor stapje groeit haar zelfvertrouwen
en begint geloof voor een verandering in haar omstandigheden binnen te
dringen. Duisternis verdwijnt langzaam en licht breekt door. Bidt u mee
dat ze straks vrij weg mag vliegen en echt vrij mag zijn. Onbereikbaar
voor diegenen die haar kwaad deden en gebruikten.
Bekijk de video op http://youtu.be/F3vNV8DtXoY
Geef een reactie