24 augustus 2011: Negentien jaar oud

Toen ze achttien jaar werd kreeg ze te horen dat ze het huis uit moest
en is ze met haar vriendje naar Holland gekomen. Hij had natuurlijk niet
direct werk dus ging zij voorlopig even werken in de redlight totdat
hij werk had. Dat lukte niet maar er was wel een auto nodig en een leuk
appartement van een kleine € 2000,00 per maand. Elke avond lekker uit en
zij betaalde alles. Nu is hij weer terug en staat ze er alleen voor.
Gisteren werd ze negentien en alles wat ze nu in haar zak had was €
40,00.
Elke dag probeert ze geld te hebben voor een hotelkamer. Aan een
(andere) toekomst denkt ze maar niet. Ander werk zonder een opleiding en
de hollandse taal te spreken is niet in zicht. Negentien en zonder
hoop. Ik hoop dat ze op onze afspraak voor aankomende vrijdag komt. We
willen zo graag samen met haar de situatie goed inzichtelijk maken en de
mogelijkheden op een rij gaan zetten. Het zou niet de eerste keer zijn
dat dat het onmogelijke toch mogelijk werd. Deze week was er ook een
jonge dame die geen opleiding had, geen hollands spreekt en zich met
moeite in het engels wat kan uitdrukken toch een baan kon krijgen. Toen
we haar dit vertelde verscheen er toch weer hoop op dit nog zo
kinderlijke koppie. We hopen ook met deze jonge dame schouder aan
schouder een goede toekomst voor haar te kunnen opbouwen.